Dit concludeert Louise Blume in haar proefschrift “Tools or Rules? The utility and limitations of guidelines in Dutch hospitals” waarmee zij op 1 november 2017 promoveerde in Tilburg.
Het ziekenhuisbestuur wordt verantwoordelijk gesteld voor compliance management en de implementatie van richtlijnen. Slechts 42% zegt dat dit haalbaar is.
Ziekenhuizen moeten informatie verschaffen over 1500 kwaliteits-indicatoren bij 45 ziekten en ingrepen t.b.v. publicatie bij het Zorginstituut Nederland.
Richtlijnen zijn oorspronkelijk ontwikkeld om klinische besluitvorming te ondersteunen, maar worden intussen gebruikt om compliance af te dwingen. Hierbij houdt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) de ziekenhuisbesturen verantwoordelijk voor de naleving van de richtlijnen.
Louise Blume betoogt onder meer dat:
- De resultaten van dit onderzoek laten zien dat de volledige naleving van richtlijnen door ziekenhuisbestuurders een “mission impossible” is.
- Focus gelegd zou moeten worden op verbetering van de zorg en leren i.p.v. non-compliance en falen.
- Teruggekeerd wordt naar een model waarin richtlijnen in wezen worden gebruikt voor leren (formatieve beoordelingen) in plaats van controle, beloning en straffen (summatieve beoordelingen).
- Makers van richtlijnen zouden niet alleen moeten letten op ‘optimale zorg’ (per patiënt) maar oog moeten hebben voor de realiteit waarin ziekenhuizen keuzes moeten maken om met beperkte middelen goede zorg voor iedereen te leveren.
- Richtlijnen zouden niet alleen ziekte-specifieke protocollen moeten nastreven maar meer rekening kunnen houden met de algehele toestand en voorkeuren van een patiënt gecombineerd met de ervaringen van de ziekenhuis staf.
- Een verschuiving in de verdeling van verantwoordelijkheid, met minder verantwoordelijkheid voor de raad van bestuur en meer voor de medische specialist.
- IT oplossingen worden ontwikkeld om richtlijnen (in beperkter aantal) beschikbaar en toegankelijk te maken voor eenvoudiger implementatie.
Staan een Raad van Toezicht en een Raad van Bestuur in de gezondheidszorg nu allemaal voor een ‘mission impossible’?
zie voor Universiteit Tilburg: